Ένα βουνό ύψους 20 μέτρων υψώνεται παράταιρα στις όχθες της λιμνοθάλασσας κοντά στην πρωτεύουσα της Γκάνας, Άκκρα, κρύβοντας τη θέα στον παρακείμενο οικισμό των 100.000 κατοίκων και ρίχνοντας βαριά «σκιά» σε ολόκληρες γενιές.
Δεν είναι φτιαγμένο από πέτρα ή από βράχια, αλλά από σκουπίδια: μία τεράστια πρόχειρη χωματερή, το 60% της οποίας αποτελείται πια από πεταμένα ρούχα και υφάσματα, κυρίως συνθετικά.
Τα περισσότερα κατέληξαν στην Γκάνα και σε άλλες χώρες της Δυτικής Αφρικής, όπως στην Ακτή Ελεφαντοστού και στην Μπουρκίνα Φάσο, από τη Βόρεια Αμερική (με πρώτες τις ΗΠΑ), την Ευρώπη και την Αυστραλία.
Πρόκειται για ρούχα από δεύτερο χέρι, που αρχικά στοιβάχτηκαν σε κάδους οργανώσεων αρωγής ή μέσω δωρεών σε φιλανθρωπικά ιδρύματα, στη Δύση, για τη μεταπώληση ή την επαναχρησιμοποίησή τους.
Έμειναν εκτός επιλογής από το πρώτο ξεκαθάρισμα. Και στη συνέχεια στάθηκαν στο εξωτερικό, όπως στην πολύβουη αγορά μεταχειρισμένων ρούχων στη Γκάνα: από τις μεγαλύτερες του είδους παγκοσμίως.
Ο κλάδος άνθιζε εδώ πάνω από μισό αιώνα στη Δυτική Αφρική, δημιουργώντας -σύμφωνα με τοπικές ενώσεις εμπόρων- πάνω από 2,5 δισεκατομμύρια θέσεις εργασίας.
Όμως, από τα περίπου 15 εκατομμύρια μεταχειρισμένα κομμάτια που καταλήγουν κάθε εβδομάδα σήμερα στην Γκάνα, το 40% είναι κακής ποιότητας, κυριολεκτικά για τα σκουπίδια.
